1940-11-10 דובה מבקשת מרבקה לקבל את תמיכתם

למרות שזה לא נאמר במפורש, נראה לי שהכותבת כאן היא דובה, אימא של סבתא רבקה, ולא וולף אביה בגלל כתב היד. לא ברור מהיידיש אם זה כותב או כותבת.

אני לא בטוח אם הגלויה נשלחה בנובמבר או בפברואר 1940.

תרגום: נאוה ליטבק, בעריכתי

10/2/40

רבקה היקרה שתהיה בריאה,

קיבלנו את הגלויות שלך בשמחה רבה. קראנו והתענגנו על המילים האחדות. אני חושבת שצריך לקוות שהמצב ישתפר ואנחנו נקבל זו מזו מכתבים באופן סדיר, אך תודה לאל ולך על המילים הספורות. [כפי ש]זה רגיל אצלך. דרישות השלום שלנו לא כל כך סדירות, אך הילדים אומרים שהם כותבים לך לעיתים קרובות. אצלנו יש כפור גדול ורק עכשיו אנחנו מתחילים לקבל יותר הכנסות. שיינה’לה עוזרת בחנות בלי רצון. יש לנו הכל והלוואי שלא יחסר לך דבר, אך אני חושבת שלו היית מבינה – שאת גם זקוקה אך אינך מנצלת – זה עולה לי בבריאות. אני מתכוונת שיש לך מספיק הבנה לדעת שגם לך יש זכות לנצל את כל ??. זכות שהשארת לזמן גרוע יותר.

הורייך שמאחלים לך ולכולם כל טוב.

מקור

10/2/1940
טײַערע רבקה זאׇל געזונט זײַן.
דײַנע קאַרטלעך האׇבן מיר דערהאַלטן מיט גרויס פֿרייַד,
געלעזן און זיך געקוויקט מיט די פּאׇר ווערטער.
איך מײן אַז מען דאַרף האפן אַז עס וועט דאׇך בעסער
ווערן די לאַגע און מיר וועלן אײנע פֿון דער צווײטע
באַקומען רעגולער די בריוו, אׇבער אַ דאַנק ג’ און דיר
פֿאַר די פּאׇר ווערטער. געוויינלעך איז בײַ דיר. מיט אונזערע
גרוסן אַ ביסיל ניט אין אׇרדענונג אׇבער די קינדער
זאׇגן אַז זײ שרײַבן צו דיר אׇפֿטער. בײַ אונז איז גרויס
פֿרעסט און מען לייזט ערשט מער. שיינעלע העלפֿט
ניט ווילנדיק. אין קראׇם מיר האׇבן אַלץ און הלוואי זאׇל
דיר קײן זאַך ניט פֿעלן, נאׇר איך מײן ווען די האׇסט פֿאַרשטאַנד
און אויך דו נייטיקסט זיך און דו ניצט ניט אויס, קאׇסט דאׇס מיר
געזונט. איך מיין אַז דו ביסט שוין מיט גענוג פֿאַרשטאַנד אַז דו

[בשוליים ימניים]

זאׇלסט אַליין אויך האׇבן רעכט אויסצונוצן פֿון די גאַנצע
? די רעכט וואׇס דו האׇסט געלאׇזן אויף ערגערע צייַט

[בראש המכתב כתוב הפוך]

דײַנע עלטערן וואׇס ווינטשן
דיר גוטס און פֿאַר אַלעמען גוטס.