ויקטור כותב בעקבות הביקור של זאב במוסקבה

תרגום: נאוה ליטבק, בעריכתי

וולוול היקר!

נדמה לי שזה חלום שכל כך הרבה שנים לאחר שראיתי אותך ודיברתי אתך כשהיית בריא ונראית טוב, תודה לאל, נשארנו חברים טובים שמאחלים זה לזה רק את הטוב ביותר.

האמת תאמר שאני כבר נרגעתי קצת (עד השיחה הטלפונית שלך מישראל). לא יכולתי להבין מדוע לא צלצלת לפני הנסיעה שלך מברית המועצות. אך כשהכל התברר לטובה אז ודאי שטוב.

כיוון שכבר היית ברוסיה וראית קצת איך אנחנו חיים הייתי רוצה לשמוע את דעתך. הנכד שלי סיים את השנה הראשונה. לאחר מכן היה לו חודש של התנסות מעשית בבית חולים לילדים. בחודש השני (יש אצלם חופשה של חודשיים) הוא נסע למחנה עם חֶברֶה שנוסעים ביחד זו השנה הרביעית.

בתי ובעלה היו שבועיים בפנסיון מחוץ למוסקבה.

---

החלטנו לדחות השנה עם הביקור בישראל. גם לצד הכלכלי יש השפעה על כך (אבל תבין אותי נכון, אני לא מדבר על שום עזרה מצידך) אנחנו מקווים שנחסוך קצת לקיץ 1992 ובתי ונכדי יבקרו אתכם. לפיכך, אם זה לא קשה לך, וללא דחיפות, שלח הזמנה לחודשים יולי ואוגוסט של שנת 1992.

במוסקבה נפתח בית ספר (שתי כיתות בוגרים) של “מגדל ער” עם מגמה מתמטית. נכדי הצעיר ביותר (מהבת השנייה) עמד בתנאי הקבלה ועכשיו ילמד בבית ספר יהודי. מה היה מצב הילדים והנכדים כשפגשת אותם בחזרתך הביתה? תכתוב לי. כל מכתב ממך הוא חג בשבילי.

אני מנשק אותך חברך ויקטור.

דרישות שלום חמות לכל משפחתך.

ההזמנה צריכה להיות ל: [כתובת לועזית]

מקור

טײַערער וועלוול!
דאַכט זיך אַז עס איז אַ חלום אַז נאׇך אַזוי פֿיל יאׇרן
האׇב איך דיר געזען און גערעדט מיט דיר דאַנקען גאׇט
אַ געזונטן און גוט אויסזעענדיקן און אַז מיר זײַנען
געבליבן גוטע פֿרײַנט , וועלכע ווינשן1 איינער דעם צווייטן
נאׇר דאׇס סאַמע בעסטע.
דעם אמת זאׇגנדיק האׇב איך זיך שוין אַ ביסל באַאומרויִקט
(ביז דײַן טעלעפֿאׇנישן געשפּרעך פֿון ישראל). כ’האׇב ניט געקענט
פֿאַרשטיין פֿאַרוואׇס דו האׇסט ניט אׇנגעקלונגען פֿאַר דײַן
אׇפּפֿאׇר פון ראַטנפֿאַרבאַנד. נאׇר אַז אַלץ האׇט זיך אויפֿגעקלערט
צו גוטן איז אוואדע2 גוט.
איצט אַז דו ביסט געווען אין רוסלאַנד געזען אַ ביסל אונזער3
לעבן וואׇלט איך געוואׇלט הערן דײַן מײנונג.
מײַן אייניקל האׇט געענדיקט דעם 1-טן קורס. נאׇכדעם4
איז בײַ אים געווען אַ חודש פּראַקטיק אין אַ קראַנקן-הויז
פֿאַר קינדער. אויפֿן צווײטן חודש (בײַ זיי זײַנען 2 חדשים
קאניקולן) איז ער אַוועקגעפֿאׇרן אין אַ לאַגער מיט חברה
וועלכע פֿאׇרן צוזאַמען דעם 4-טן יאׇר.
מײַן טאׇכטער מיטן מאַן זײַנען 2 וואׇכן געווען אין אַ
פּאַנסיאׇנאַט אונטער מאׇסקווע.

---

מיטן באַזוך אין ישראל האׇבן מיר באַשלאׇסן דעם יאׇר
איבערוואַרטן. אויף דעם ווירקט אויך די פֿינאַנסיעלע זײַט
(נאׇר פֿאַרשטיי מיר ריכטיק, איך רייד ניט פֿון קיין הילף
פֿון דײַן זײַט) מיר האׇפֿן אַז אויף זומער 1992 וועלן מיר
אַ ביסל אׇפּשפּאׇרן און מײַן טאׇכטער מיטן אייניקל וועל אייך
באַזוכן. דעריבער ניט הײַלנדיק זיך, אויס עס איז דיר
ניט שווער, שיק אַרויס אַן אײַנלאַדונג אויף יולי און
אוגוסט מאׇנאַט 1992 יאׇר.
אין מאׇסקווע האׇט זיך געעפֿנט אַ שול (צוויי עלטערע
קלאַסן) פֿון “מגדל ער” מיט אַ מאַטעמאַטישער ריכטונג.
מײַן ייִנגסטער אייניקל (פֿון דער צווייטער טאׇכטער) איז
דורכגעגאַנגען דעם קאׇנקורס און איצט וועט ער לערנען
אין אַ ייִדישער שול.
ווי האׇסט דו געטראׇפֿן די לאַגע אין דער היים בײַ די קינדער
און אייניקלעך? שרײַב מיר אׇן. יעדער בריוו פֿון דיר
איז בײַ מיר אַ יום-טוב.
איך קוש דיר דײַן פֿרײַנט וויקטאׇר.
הערצליכע גערוסן5 דײַן גאַנצע משפּחה.
די אײַנלאַדונג דאַרף זײַן אויף: