סוניה בצריף פח בקפריסין 1947-11-12

תרגום: נאוה ליטבק, בעריכתי

12/11/47

לריבה’לה וולוול היקרים והאהובים וישראליק שיהיה בריא.

בראשית דברי במכתב אני יכולה לכתוב לך שקיבלנו את המכתב ששלחת לנו ב-6/10. אני מודה לך על כך שאת כותבת לנו מכתבים לעיתים קרובות. ריבה’לה האהובה והיקרה, אני יכולה לכתוב לך שאני כותבת לך מכתבים לעיתים קרובות. אף שבוע אינני נמנעת מהכתיבה. אני יכולה לומר לך שלפי שעה אין לי עבודה, אלא רק [לכתוב] לך ואפילו לחנה’לה ולאפריקה 3 מכתבים. לא מגיעה לי תודה על כך שאני כותבת.

אני מבקשת ממך דבר אחד, שלא תדאגי לנו כי אני באופן אישי שונאת לדאוג ואני אינני מבקשת שתתנצלי בפני. אינני ילדה קטנה. הגיע הזמן שאני אבין בעצמי. אני מבינה ללבך שאת עובדת קשה. עבודה לא חסרה לך החל משעות החשיכה ועד לשעות החשיכה. [בהתחשב בזה] שאת צריכה להיות “בלבוסטה” עם ילד קטן בבית ורוצה שהכל יהיה מוכן בזמן ולא רוצה להתעכב בעבודה אז [המכתבים שמקבלים] ממך הם די והותר. בן אדם אינו עשוי מברזל.

אהובה ויקרה שלי, לפי שעה אינך צריכה לדאוג לנו. סוף כל סוף איננו ילדות קטנות ונוסף לכך אנחנו איננו היחידות פה, יש פה הרבה אנשים מלבדנו ובאשר לדברים שחסרים אני יכולה לכתוב לך שאינך צריכה לשלוח לנו דבר. יש לנו הכל. אני מסתדרת בינתיים. לא חסר לנו שום דבר. בקפריסין לא צריך הרבה, רק דברים לצרכים יומיומיים.

ריבה’לה האהובה והיקרה אני יכולה לכתוב לך שמירה’לה לומדת לאט לאט אנגלית באופן פרטי. זה לא עולה לי הרבה כסף, כמה שילינגים לשבוע. זה היה כדאי שהיא יצאה מן הקיבוץ. עכשיו יש לה יותר זמן ללמוד. היא עסוקה בלימודים ימים שלמים. בבוקר היא הולכת לבית הספר. אחר הצהריים היא לומדת אנגלית ובערב היא מכינה את השיעורים.

אני מבקשת שלא תחשבי עלינו יותר מדי. אנחנו לא מסודרים פחות טוב מכולם. להיפך, אנחנו נמצאים בצריף פח מגודר, בחדר קטן, אני ומירה’לה וגם אין בעיה לבשל כי יש לי זמן. ימים שלמים אין לי מה לעשות. ועל חנה’לה אני יכולה לכתוב לך שבשבוע שעבר קיבלתי [ממנה] 4 מכתבים בפעם אחת. זמן רב לא קיבלתי ממנה [מכתבים]. הם הולכים לאיבוד בדרך. כבר מזה חודש לא קיבלתי מכתבים מאפריקה.

אצלנו הכל כרגיל. אני שולחת דרישת שלום לקלמן ואשתו. כשתראי אותו תמסרי לו. בשבילנו, אם תוכלי שלחי לנו את אותו צמר או גלילי צמר. אני שולחת דרישת שלום לישראליק. אני מנשקת אותו אלפי פעמים, הגם שזה מרחוק. אני שולחת דרישת שלום לוולוול.

ממני קרובתכם שרה אייזנפלד.

מקור

12/11/4 צו מייַנע ליבע און טייַערע ריוועלע, וועלוול
מיט ישראַליקן זאׇל געזונט זײַן. ערשטן מײַן שרײַבן
קען איך דיר שרײַבן אַז מיר האׇבן באַקומען דײַן בריוו
וואׇס דו האׇסט אונדז געשריבן דעם 6/10. איך דאַנק דיר
פֿאַר דײַן שרײַבן אׇפֿטע בריוו צו אונדז. מײַן ליבע און טייַערע
ריוועלע, איך קען דיר שרײַבן אז איך שרײַב צו אײַך אׇפֿטע
בריוו. יעדער וואׇך פֿאַרמײַד איך ניט און איך שרײַב. איך קען
דיר זאׇגן אַז פֿאַרלויפֿיק האׇב איך קיינע אַרבעט נאׇר 3 בריוו
יעדער וואׇך צו דיר און צו חנהלען אַפֿילו אין אַפֿריקע.
אויך קיין דאַנק קומט מיר ניט פֿאַר מײַן שרײַבן. איך וועל דיר בעטן
איין זאַך, נאׇר קיין קלערן זאלסטו ניט וועגן אונז ווײַל
איך פּערזענלעך האׇב איך פֿײַנט איבערצוטראַכטן און
איך פֿאַרלאַנג ניט אַז דו זאׇלסט פֿאַר מיר פֿאַרענטפֿערן. איך בין
ניט קיין קליין קינד. עס איז שוין צײַט אַז איך פּערזענ-
לעך זאׇל פֿאַרשטיין. איך שפּיר דיר מיט אַז דו ביסט
פֿאַרהאׇרעוועט. אַרבעט פֿעלט דיר ניט אויס פֿון פֿינצ-
טער ביז פֿינצטער. ווען מען דאַרף זײַן אַ באַלעבאׇסטע/ בעל-הביתטע אין
שטוב מיט אַ קליין קינד און עס ווילט זיך זאׇל אַלץ זײַן אין דער
צײַט און מען זאׇל ניט פֿאַרשפּעטיקן די אַרבעט עס איז פֿון
דיר אַזוי אויך גענוג. אַ מענטש איז ניט פֿון אײַזן. מײַן
ליבע און טײַערע, וועגן אונדז דאַרפֿסטו פֿאַרלויפֿיק
ניט זאׇרגן. סוף-כל-סוף זײַנען מיר ניט קיין קליינע
קינדער און צו דער צו זײַנען מיר דאׇ ניט די
איינצעלנע. אַ סך זײַנען דאׇ צו אונדז און וועגן פֿעלן
קען איך דיר שרײַבן אַז דו דאַרפֿסט אונדז קיין זאַך ניט
שיקן. מיר האׇבן אַלעס. איך גיב זיך דערווײַל אן עצה. עס
פֿעלט אונדז גאׇרניט. אויף ציפֿערן דאַרף מען קיין סך ניט,
נאׇר אויפֿן טאׇג. מײַן ליבע און טײַערע ריוועלע, איך קען דיר
שרײַבן אַז מירעלע לערנט זיך ביסלעכווײַז ענגליש פּריוואַט.
עס קאׇסט מיר נישט קיין גרויס געלט עטלעכע שילינג אַ וואׇך. עס
עס איז כדאי זי איז ארויס פֿון קבוץ. יעצט האׇט זי מער צײַט צום
לערנען. זי איז גאַנצענע טעג פֿאַרנומען מיטן לערנען.
אין דער פֿרי גייט זי אין שול. נאׇך מיטאׇג לערנט זי ענגליש
און אין אׇוונט מאַכט זי די לעקציעס. איך וועל דיר בעטן אַז
דו זאׇלסט קיין סך וועגן אונדז ניט טראַכטן. מיר זײַנען ניט
ערגער אייַנגעאׇרדנט ווי אַלע. פֿאַרקערט, מיר זײַנען אין אַ בלעכע-
נעם צריף אַ געצאַמט, אַ קליינעם צימער, איך מיט מירעלע און
אויסקאׇכן איז אויך ניט קיין קונץ, האׇבנדיק צײַט. גאַנצענע טעג טו איך
גאׇרנישט. און וועגן חנהלען קען איך דיר שרײַבן די פֿאַרגאַנגע-
נע וואׇך האׇב איך באַקומען פֿיר בריוו מיט איין מאׇל. איך האׇב פֿון
איר אַ לאַנגערע צײַט ניט באַקומען. עס גייט פֿאַרפֿאַלן אין
אונטער וועגנס. פֿון אַפריקע האׇב איך שוין ניט אַ מאׇנאַט צײַט קיין
בריוו. אזוי איז בײַ אונדז ווי געוויינלעך. איך גרוס קאַלמענען
מיט דער פֿרוי. ווען דו וועסט אים זען וועסט אים איבערגעבן.
פֿון אונדזערט וועגן - אויב די וועסט קענען שיקן די זעלבע וואל
צי מאטיקלעך. איך גרוס ישראליקן. איך קוש אים כאׇטש פֿון
דער ווײַטנס טויזנטער מאׇל. איך גרוס וועלוולען. פֿון מיר אייַער
פֿרײַנט שרה אײַזנפֿעלד.